Week 16 & 17 | Vietnam | Solo

Inmiddels ben ik al een maand thuis en lijkt de reis al lang geleden. Zoals ik gezegd had zal ik blijven schrijven over de rest van mijn reis, dus deze blogpost gaat over de eerste twee weken van Vietnam (20 februari – 5 maart).

Op 20 februari stak ik, nu voor het eerst alleen, de grens over naar Vietnam en ging ik naar Ho Chi Minh City. De eerste paar dagen waren heel lastig omdat ik maar moeilijk kon wennen aan het idee niet meer met het groepje mensen te zijn, waar ik zó aan gehecht was geraakt. Het idee dat ik niet meer zoveel lol zou hebben tijdens mijn reis als ik de afgelopen twee maanden had gehad maakte me verdrietig. Maar al snel merkte ik dat er ook positieve kanten zaten aan het alleen reizen: ik had meer contact met de locals en ook met meer andere reizigers.

Ho Chi Minh City was één grote chaos, maar op een veel modernere manier dan bijvoorbeeld Phnom Penh in Cambodja. Het was schoner en er waren dure westerse winkels. De eerste paar dagen bracht ik door in deze grote stad. Ik bezocht het War Remnants museum, waar afschuwelijke foto’s van de Vietnamoorlog te zien waren en ik bezocht ook wat markten.

Mijn volgende bestemming was Dalat, waar ik met (weer) een Israëliër een scooter huurde en rondreed. Ook heb ik hier canyoning gedaan, waarbij ik met een groepje van watervallen abseilde en van rotsen afsprong.

Hierna ging ik naar Hoi An, een heel gezellig (en toeristisch) stadje. Hier heb ik rondgeslenterd en ben ik door rijstvelden naar het strand gefietst. ’s Avonds heb ik een streetfood tour gedaan, wat erg leuk was. De meest gegeten gerechten in Vietnam zijn pho (noedelsoep) en banh mi (baguette met paté en een soort gehaktballen of wat je er eigenlijk ook maar op wilt. Ik at dit vaak met een gebakken ei erop). Op elke straathoek is dan ook een kraampje met banh mi’s te vinden. Vanuit Hoi An reed ik achterop bij een guide op een motor naar Hué, via de bekende Hai Van Pass. Het uitzicht was echt geweldig.

In Hué ging ik met een Amerikaans meisje, Kate, naar een verlaten waterpark. Het was bizar om op de vernielde en overwoekerde glijbanen te zitten en de sfeer in het park was grimmig. ’s Avonds gingen Kate, een ander Amerikaans meisje en ik met de bus naar Phong Nha. De volgende dag gingen we met z’n drieën naar het national park, wat echt geweldig was. We reden rond en genoten van het uitzicht en we bezochten twee grotten. Bij de ene grot stonden tientallen mensen in een halve cirkel achter een zangeres in een felroze jurk. Grote camera’s filmden haar optreden en opeens kwam de regisseur naar ons toe om te vragen of we ook in die cirkel kwamen staan. Ongemakkelijk klappend en zwaaiend op de maat van de muziek stonden wij ons af te vragen of dit dan eindelijk onze grote doorbraak was.

Die avond namen we de nachtbus naar Ninh Binh, waar ik Tal en Tomer, mijn twee Israëlische vrienden, weer ontmoette. Het was heel erg leuk om weer voor ¾ compleet te zijn en we genoten dan ook volop van deze dagen. We huurden scooters en we voeren in een bootje tussen de mooie karstbergen. Ook reden we door een national park en bezochten we een monkey rescue center. Hierna namen we de trein naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Hier aten we geheel volgens onze traditie Indisch. De volgende dag slenterden we door de stad en bezochten we verschillende markten. ’s Avonds was het helaas al tijd om voor de zoveelste keer afscheid te nemen want zij hadden een vlucht naar de Filipijnen. En toen bleef ik weer alleen achter.

Dit waren de eerste twee weken van mijn reis door Vietnam.

Wat ik in deze weken geleerd heb:

- om alleen te reizen.

- Leeftijd is echt niet belangrijk. In Hoi An ging ik uit met een groepje waarvan twee mensen 35 jaar waren en na mij de jongste 27 was. Het was heel gezellig!

- Waar je Nederland juist de weg over moet steken door goed naar links en rechts te kijken en dan snel moet lopen of rennen, hoef je in Ho Chi Minh City niet eens te kijken. De weg is namelijk nóóit leeg dus wachten op een gaatje tussen het verkeer is zinloos. Loop sloom maar vastberaden en mensen móeten wel stoppen.

- Als het verkeer niet snel genoeg op gang komt na een rood stoplicht, kan je gewoon met de scooter over de stoep.

Bedankt voor het lezen!

Veel liefs,

Charlot